شب قدر، شب احيای خويش، با دم مسيحايی دعاست، شبی است که بايد قدر خويش را بشناسی، تقدير خويش را رقم بزنی
و خويشتنِ جديد را با قلم توبه و جوهر اشک ترسيم کنی…
شب قدر، شبی است که بايد در عاشقی ثابت قدم بود. در طلب کوشيد و بيدار ماند و ديدار جُست.
بايد به ياد روی آن محبوب عزيز، آن يار پنهان رخسار، عاشقانه ناليد و ديدار روی او را از خدا طلبيد.
الهی! امشب آمدهايم تا به چهارده نور پاکت، تو را قسم دهيم و والاترين کتاب را بر سر بگيرم و بالاتر رويم. ما را به خويش وامگذار و از خويش مران، که بی تو حيرانيو سرگردانيم.
التماس دعا
